Down III - Over The Under

Een koek op uw bakkes en ne stoemp in uwe zak . Maar dan wel heel fijntjes gedoseerd. BATS !

http://www.down-nola.com/

www.myspace.com/downnola

Chimaira - Resurrection

Resurrection , een betere titel had deze cd niet kunnen hebben . Want na de release van het vorige album "Chimaira" (dat best ok was , maar af en toe wat rommelig en gerushed aandeed) en de daaropvolgende tour onstond er een wereld vol miserie binnen en buiten de band . Roadrunner promote het album (volgens Chimaira zelf althans) blijkbaar voor geen meter en met nieuwe drummer Kevin Talley (Misery Index , DAATH) konden ze blijkbaar niet door één deur . De situatie liep zelfs zo hard uit de hand dat er slaande ruzie van kwam . Chimaira stond op het punt uit elkaar te vallen , tot Roadrunner besliste hen van het label te droppen . Chimaira verhuisde van Roadrunner naar Ferret en Kevin Talley werd ingeruild voor oudgediende Andy Herrick . Vriend aan huis Kerry King raadde hen Andy Sneap (producete oa : Exodus , Cathedral en Arch Enemy) aan om het nieuwe album te producen en uit te mixen . Zo geschiedde en het resultaat zit momenteel in m'n cd-speler . Wat een cd ! Hoe kan je de sound van Chimaira omschrijven ? Neem 1 ons thrash/groove metal , voeg daar een flinke scheut melodieuze Gothenburg death metal aan toe , een snuifje beatdown en hier en daar een ontiegelijk vettige solo (Rob Arnold is zo'n heerser !) en je komt aardig in de buurt . Maar waar de kracht van het album ligt is in de perfecte uitbalancering van alle instrumenten , wat grotendeels de verdienste van Sneap is . Resurrection is een 50 minuten durende pletwals die over je heen raast en nergens in elkaar zakt . Het bewijs dat er nog goede crossover metal gemaakt kan worden is nog maar eens geleverd en Chimaira laat met dit album collega's als Killswitch Engage , Shadows Fall en Lamb Of God toch echt wel definitief achter zich . " We have become so goddamn powerful" zingt brulboei Mark Hunter op de titeltrack . Rightly so !

Release show @ Cahier

Point Of View : Niet gespeeld wegens accidentje van Miel . Shit happens...

Brickbat : Slechte Madball-cover , patserig drummertje , saaie standaard hardcore speeches . Bedankt , maar toch bedankt .

Homicide : De jonge honden van Wezel zijn erop vooruitgegaan ! Was het in de Diablo nog allemaal vrij plat en ongeïnspireerd , het maakte wel dedelijk enige indruk deze keer . Het feit dat de band ook enige zelfrelativering niet vreemd is (opkomen met Umbrella van Rihanna en bij de laatste beatdown van uit het niets zonnebrillen boven halen) geeft Homicide alleen maar meer krediet . Er zijn al genoeg bands die (gespeeld) kijken alsof ze hun suburban wijk overhoop gaan knallen , liever dit ! Hier en daar kan er nog aan dingen geschaafd worden , maar met een eerste cd (gelijk 9 nummers !) op zak en een hoop ongebreiteld enthousiasme kan je ver komen !

Pushed Too Far : Retestrak en schijtehard als altijd . Ik weet eigenlijk niet wat ik hier meer over kan zeggen , gewoon de terechte headliner...

de aftermath :
- stramme spieren
- 3 nonkel adjes
- een knoert van een kater
- terug naar de bank moeten omdat ik er niet op bedacht was een longsleeve en een cd te kopen

een vruchtbare avond