Ik blijf fan...

Before you'll lead them to victory, you must lead them through hell...

Over twee weken is het éindelijk zover: Brothers In Arms: Hell's Highway ligt dan in de rekken. BiA plaatst jou in de positie van een squad leader in de tweede oorlog. En dat maakt deze game zo uniek. Waar je in ander WWII shooters een anonieme Rambo bent die door spectaculaire, doch zwaar overdreven situaties knalt, voelt BiA helemaal anders aan. Gearbox Software spaart kosten noch moeite om de echte benadering van oorlog naar je veilige huiskamer te brengen. Het basisprincipe is voor hen authenticiteit: echte personages in echte slagvelden (opgesteld aan de hand van luchtfoto's en verkenning van het landschap ter plaatse).

De eerste twee games sloegen bij mij in als een bom. Als deel van de 101st Airborne maakte je deel uit van de bevrijding van Normandië en vocht je om elke meter in plaatsen als Carentan en St. Saveur. En dat mag je letterlijk nemen. Waar je in andere games kogels kan innemen alsof het snoepgoed is, moet je in BiA constant op je hoede zijn, je squad goed opstellen en het geheel als een extreme vorm van schaken bekijken, anders gaan jij en je manschappen zonder pardon ten onder. Je voelt bijvoorbeeld ook echt de paniek rondom je wanneer een goed weggestoken Duits machine-nest je vanuit het niets onder vuur neemt. En terecht ook, die MG42's snijden door je squad als boter...

Goed, deel drie dus. Deze keer moet je aan de slag in Operation Marketgarden (in Eindhoven en omstreken). Feit is dat de geallieerde troepen daar na een dikke week vechten er terug vertrokken als verliezers van de slag (het zou de laatste grote overwinning voor de Duitsers zijn). Dit is een zeer interessant uitgangspunt voor Hell's Highway denk ik, aangezien dit spel volgens lead designer Randy Pitchford draait rond "the measure of loss". Sgt. Matt Baker wordt getormenteerd door de herinnering aan zijn reeds gevallen squadmembers en staat nu ook weer constant voor de keuze tussen zijn mannen en de missie. En die keuze moet jij dus maken. Hoeveel mannen is een missie waard? Een vraag die ik me af en toe echt stelde bij het spelen van de vorige twee delen, toch wel straffe kost terwijl je eigenlijk weet dat het maar AI gestuurde computerprogramma's zijn... Maar elke keer een van m'n manschappen een kogel door de knar kreeg, voelde ik me oprecht schuldig over zijn dood. Dit is dan ook volledig de verdienste van Gearbox Software, die als een van de weinige developers snapt dat een game (net zoals een film) staat of valt met aangrijpende storytelling.

Ik heb een donkerbruin vermoeden dat Baker in dit deel sterft. Ik ga traantjes laten denk ik :-)

Sunn O)))

Vandaag m'n eerste Sunn O))) album gekocht. Wederom dankzij Last.fm en de behoorlijke loftrompet die over deze band geregeld wordt afgestoken in de kroeg.

Absoluut weggeblazen! Voor diegenen die het niet kennen, uitleggen is onmogelijk, je moet het ervaren (opendraaien die boxen!)

Dit moet ik zo snel mogelijk live zien!

Bij Odin's Baard!

Zoals in mijn vorige post al te zien was ben ik de laatste week vooral in de ban van black metal. Ik heb er altijd goeie dingen in gevonden, maar heb de laatste tijd (onder andere via Last.fm) de kans gehad wat nieuwe groepen te ontdekken en wat meer achtergrond informatie te vinden en ik vind het toch allemaal verschrikkelijk cool. Vooral de hele band tussen black metal en de Noorse mythologie vind ik interessant (geschiedenis is altijd wel m'n ding geweest). Ik kan dikwijls bij de platenboer ook minutenlang gebiologeerd snuffelen door de sectie black metal, gewoon al door die fantastisch scheve hoezen met iconisch beeldmateriaal van Noorse wouden en bergen (wat een land!). Gisteren op youtube een interessant stukje gevonden:


Mooi ook dat anno 2008 die priester nog steeds het moraliserende vingertje bovenhaalt en doodleuk verkondigt dat er niets positief is aan het opgraven van die oude religie. Jebus Christ...

Ook nog de fantastische clip Mourning Palace van Dimmu Borgir (inclusief potsierlijke crossfades!):

Burzum

Raar dat het dikwijls de grootste zotten en irritante ploerten zijn die fantastische muziek maken. Zo ook met Burzum, het éénmansproject van Varg Vikernes waarvan gerust gezegd mag worden dat het een pioniersfunctie bekleed in de black metal. Wat mensen vooral onthouden is dat Vikernes de moordenaar van Euronymous is en er een dikwijls vaag gedachtegoed op na houdt.

Los van deze feiten heeft de mens ook een resem geweldige black metal platen uitgebracht. Ik weet niet goed waarom ik Burzum juist zoveel beter vind dan andere bands, maar ik denk dat het te maken heeft met het feit dat Vikernes een meester is in het creëeren van sfeer. Mede hierdoor (plus het feit dat hij in de gevangenis niet echt aan geweldige instrumenten kon geraken) hebben zijn latere albums meer een bijna ambient vibe. De beelden van donkere Noorse wouden en desolate landschappen doemen bij mij spontaan op bij het luisteren van smans donkere creaties, terwijl ik bij vele andere black metal bands vooral moeite moet doen om het gniffelen te onderdrukken (wat het er uiteraard niet minder leuk op maakt!).

Absolute aanrader is ook zijn website, waarop meer dan interessante artikels staan over de Noorse mythologie en zijn visie op tal van zaken (waar ik het over dikwijls genoeg totaal niet mee eens ben). Gestoord: ik denk het. Dom: allerminst. Interessant muzikant: absoluut




De gitzwarte, hypnotiserende en tevens énigste video van Burzum, blijkbaar geregeld zelfs op MTV te zien geweest!

the times they are a-changin'

Wow, lang geleden dat ik hier nog eens gepost heb. Ik ben eigenlijk terug op m'n eigen blog verzeild geraakt na het checken van Bram zijn blog (http://ratarf.blogspot.com/).

Ik weet niet juist waarom ik zolang niets van me heb laten horen hier, want ik deed het anders graag genoeg, van tijd tot tijd... Then again, Xbox Live heeft door het jaar 's avonds wel het meeste van mijn tijd opgeslokt, wat overigens mede ervoor gezorgd heeft dat m'n studies dit jaar geen onverdeeld succes waren (you get what you put in and bitchin' is for the weak).

Bon, een dikke twee weken voor m'n tweede zit en ik weet eigenlijk nog altijd niet juist waar ik sta. Ik heb al wel meer gedaan deze vakantie dan het hele jaar opgeteld denk ik en toch ben ik er nog niet uit. 23 jaar ondertussen, ettelijke jaartjes verspild en een gevoel dat eigenlijk dit jaar voor het eerst langzaam naar boven kwam drijven: onafhankelijkheid. Misschien is het wel tijd om te beseffen dat heel het studeren niet aan mij besteed is (ik moet er niet over liegen, ik ben als het op leren aankomt in een simpel woord LUI). En het rare is dat ik van mezelf ontdekt heb in mijn anderhalf jaar middenjury gecombineerd met werken, dat ik diezelfde attitude NIET heb op de werkvloer. Overuren kloppen, lastige verzoeken van klanten, ik had er niet het minste probleem mee. Uiteraard, mocht ik me vanaf september terug op de jobmarkt gooien, ga ik niet voor een job als rekkenvuller in de plaatselijke GB, maar ik heb toch gemerkt dat er best interessante vacatures zijn voor mensen met "slechts" een middelbaar diploma.

Long story short, ik zit nu in een belangrijke maand. Veel zal uiteraard ook afhangen van m'n resultaat in tweede zit, maar zelfs dan ben ik er niet zeker van of ik inderdaad wel verder wil met studeren.

Verder nog even melden dat ik weer WEL mijn blog een nieuwe impuls ga geven, maar misschien wel vanuit een andere richting. Aangezien ik de laatste tijd mijn fotografie weer een beetje heb opgepakt, ga ik hier in de toekomst wel meer mee doen. Wat juist en hoe het gaat uitdraaien, geen flauw idee! But hey, that's me:

"Do I look like a man with a plan? I'm like a dog chasing cars. I'd never know what to do if I ever caught one!"

In bijlage een eerste voorsmaakje: "The Fierce Eyes of The Wretched Hellspawn" aka "Een Fotooke van ons Poeske"

Lights, camera, ACTION!

Projectweken op school. Ze zijn heel graaf, maar kunnen ook heel frustrerend zijn. Als toekomstige 'journalisten' zit je dan wel op ECHT bruut nieuws te wachten. Het klinkt grof, maar het is zo. We zijn nu al twee dagen info aan het verzamelen over Poetin's opvolger en de onafhankelijkheid van Kosovo(zzzzzzzzz). Ik wens niemand iets slecht toe, maar toen de berichtgeving over de aanslag in Algerije vandaag mondjesmaat binnendrupte maakte mijn hart toch even een 'sprongetje'. Zijn journalisten thrillseeking ramptoeristen? Een beetje wel denk ik. Het kan ook jeugdig ongeduld zijn...Insert Senseo here