Iron Man

Recent ben ik begonnen in een voor mij nieuwe Marvel-serie : Iron Man . Ik kende het personage al van een vroegere animatie-serie en gastoptredens in andere comics . Toen ik in Mekanik Comics overlaatst een exemplaar zag liggen met een prachtige cover (zie bijgevoegde afbeelding) besloot ik het eens te checken . Ik moet zeggen dat het mij verrast heeft . Iron Man is in de US een zeer populaire superheld , maar in Europa zo goed als onbekend . Onterecht ! Ik ben tot de constatatie gekomen dat het personage zeker zo in interessant en divers is als de Marvel BigThree (Spider-Man , X-Men , Hulk ) . Iets wat ik in het verleden al meer ontdekt heb bij 'mindere goden' (bv Daredevil , Thor en The Punisher) .

Wie is Iron Man ? Wel , zijn alter ego is Tony Stark , CEO van Stark Industries , ex-Vietnam veteraan (aren't they all ?) en oorspronkelijk gecreëerd als anti-communistisch personage (aren't they all?) . Stark bezit net als Batman geen bovenmenselijke krachten en een zo goed als oneindige 'cashflow' . Hiermee ontwerpt hij door de jaren heen honderden verschillende kostuums om de bad guys te lijf te gaan . Tot hier is Iron Man een vrij cliché en saai personage , maar de comic heeft twee intrigerende aspecten .

Ten eerste is het kostuum eigenlijk een personage op zich . Door de jaren heen werd het keer op keer geupgrade tot het nu een staaltje techniek is met de energie waarmee een nucleaire reactor in vergelijking een scheetje is . Dit houdt het interessant en blijkbaar kijken de fans steeds ongeduldig uit naar de nieuwe versie ! Ten tweede is er een feit waar ik zelfs geen weet van had . Tony Stark vecht in de comic al decennia lang tegen alcoholisme , telkens weer leidend tot catastrofes in zijn privé-leven . Heerlijk als de schrijvers door zo'n subtiele dingen een personage toch net dat beetje meer diepgang geven , wat de lezer toch meer een gevoel van empathie geeft .

Het lijkt Iron Man overigens tegenwoordig wel voor de wind te gaan . In de nieuwe Civil War reeks van Marvel speelt hij een beetje onverwacht de hoogste viool . Het is een verhaallijn over registratie en legitimatie van alle superhelden , met Tony Stark als belangrijkste voorstander en Captain America als de grote 'rebel' . De overige superhelden moeten partij kiezen met de nodige dramatische gevolgen . Ook staat er een Iron Man film in de steigers met Robert Downey Jr. als Tony Stark . Ik ga het in de gaten houden !

The Game - AB

Westcoast gansta-rapper The Game doet deze maand een Europese tour en dit was dus dé gelegenheid om zijn laatste cd (The Doctor's Advocate , die overigens geweldig is) de live-doop te geven . Ondanks dat we heel wat moeite hadden om een parkeerplaats te zoeken waren we zelfs nog op tijd om een klein stukje van de opwarmingsset van The Game's vaste Black Wallstreet-dj mee te pikken . Ik meende oa What You Know van T.I en California Love van 2Pac en Dre te horen . Het publiek werd zo wel lekker warm gehouden en de entree van Hurricane Game miste dan ook niet zijn effect . Volledig in 'khaki suit' en bandana voor de muil verscheen hij ten tonele onder de geweldige , donkere beat van de openingstrack van zijn laatste album . " Walking down the street in my All Stars , in my khaki suit , doing what I do " zingt de R'n'B zangeres op de plaat terwijl Game uitdagend de zaal overschouwt . En dan barst hij los . Wat me vooral opvalt is dat zijn stem live volledig als op cd klinkt , terwijl veel (gangsta) rappers hier precies wel een probleem mee hebben . De man worstelt zich met veel gedrevenheid door de eerste nummers heen (spijtig genoeg ook met cliché toespelingen naar het publiek tussen de nummers door) , zonder stil te vallen of aan interesse in te boeten . Wanneer hij halverwege zijn champagne stunt van Werchter nog eens dunnetjes overdoet met een flesje wodka én whiskey gaat het dak eraf . Ik vond vooral hilarisch dat Game even duidelijk niet meer wist waar hij was en wat hij juist aan het doen was . Het is dit soort totaal onnuttige en overbodige opschepperij en arrogantie wat Game voor mij zo onweerstaanbaar maakt , hij is een van de weinige stoere "ik-knal-je-overhoop-als-je-nog-maar-vies-naar-me-kijkt" die er ECHT geen zier om geeft wat je van hem denkt . Ook maakt hij tegen het einde van het optreden zelfs enkele clevere en grappige opmerkingen die ik niet van hem verwacht had . Daarmee lijkt het zelfs dat hij zich tot op zeker niveau weet te relativeren en donders goed weet dat hij "maar een show" aan het opvoeren is . Gelukkig maar ! Afsluiter It's Okay (One Blood) wordt onder enthousiast gebrul onthaald en zelfs nog eens even hernomen ( " Hey DJ , spin that shit again ! ") . Bottomline is dat The Game een geweldige performer is die zijn publiek weet vast te houden . Triestig vind ik dan weer dat er een hoop "gangsta'tjes" waren die wat de man doet net iéts te serieus nemen . Ik ben altijd blij dat ik wat verder kan zien dan m'n neus lang is op zo'n momenten . Toch een dikke tien voor The Doctor's Advocate , hij doet z'n ding meer dan behoorlijk !

Sam Fisher : Heerser

Sam Fisher , het eerste video-game character dat met recht een HEERSER genoemd mag worden ! Ok , Lara Croft had dikke loezen en Sonic is een coole egel , maar dit is het eerste personage dat echt diepgang en serieuze 'character development' vertoont . Even toelichten : Sam Fischer is het personage dat je bestuurt in de Splinter Cell franchise . Splinter Cell maakt dan weer deel uit van de Tom Clancy franchise . Een Splinter Cell is een kleine spionage eenheid die vijandelijk gebied intrekt om daar (ongezien , een Splinter Cell bestaat immers niet !) een gevaar te neutraliseren . Het coole aan dit spel is dat het ongelooflijk spannend is . Het is niet zo dat je zomaar onbezonnen een kamer in kan stormen en iedereen Rambo-gewijs overhoop kan blazen . Nee , je moet sluipen , lichten uitschakelen (the shadows are your ally !) , met allerlei high tech snufjes kamers verkennen , camera's ontregelen enz . Heel cool ! De laatste nieuwe Spinter Cell (Double Agent) belooft weer de nieuwe standaard te worden in het genre . Wanneer Fisher op korte tijd zijn leerling-Splinter Cell (K.I.A) en zijn dochtertje (ongeval) verliest , valt hij in een diepe depressie . Eerst probeert hij volledig te breken met zijn spionage-verleden , maar wanneer dit niet lukt (natuurlijk niet , wat gaat een dude die zijn hele leven lang op het scherpst van de snee heeft geleefd doen ? Koekjes bakken en Blokken kijken ?) , doet hij volledig het tegenovergestelde : hij kiest voor een maximum undercover opdracht en infiltreert in een bende . Van hieruit schippert de verknipte Fisher tussen special agent en crimineel . Hij heeft in deze game ook een heel ander uiterlijk : geen high tech equipment , haar afgeschoren , stoppelbaard . kortom , Fisher is fucked up en dus nog gevaarlijker... I can't wait to play this game !

Casino Royale

" Miami Vice is dé actiefilm van 2006 !" , riep ik deze zomer nog . Maar het lijkt dat ik mijn mening alsnog zal moeten herzien , want de nieuwe (21ste) Bond is zeker de evenknie van eerstgenoemde , misschien zelfs wel beter . Toch ben ik allerminst een Bond-fan te noemen . De films met Sean Connery zijn uiteraard geniaal , vooral in het kader van de toen heersende Koude Oorlog . Maar Bond's laatste escapades (met Pierce Brosnan) deden me absoluut niets : ik vond het lauwe koek zonder inhoud . Waarom grijpt Casino Royale me dan wel bij de ballen (hèhèhè) ? Allereerst Daniel Craig : Holy fucking jumping Jezus , wat is dit een coole Bond ! Met alle respect voor Pierce Brosnan , maar ik vond hem de uitstraling hebben van een natte keukenvot en daarbij nog eens een ZEER matige acteur (I'm being positive here) . Nee , Craig is tenminste 'plausibel' als Bond : Een ongelikte beer die toch nog steeds die typische , onontbeerlijke Britse charme heeft . Hij ziet er tenminste uit als een getrainde vechtmachine met een 'license to kill' . Ten tweede is er de aanpak . De franchise is ontdaan van al het overbodig , leeg digitaal geprul . In plaats krijgen we nu hectische actiescènes die bij momenten wel lijken weggelopen te zijn uit een Tarantino of (de betere) Guy Ritchie film . Full frontal , ingezoomd , steady cam , zwart-wit , groffe korrel : alle technieken worden toegepast om deze bond een rauwe , harde tint te geven en het werkte voor mij keer op keer . Leuk is dat ze in al die rauwheid toch nog wat tijd hebben voor droge Britse humor (check de 'Parkeer 1 Range Rover'- en martelscène en je begrijpt direct wat ik bedoel ) . En eindelijk (EINDELIJK!) krijgen we eens wat emotie te zien : een ontroerde en verslagen Bond . En als dit vervolgens zelfs niet klef of melig wordt , DAN heb je een sterke film in elkaar gebokst . Bond is back , fuck Jason Bourne !

reminiscing , reminiscing...

... all this time I could have done some frenchkissing !

* Zot weekendje in de kroeg , hollanders zullen het nooit leren
* De nieuwe van The Game dringend aanschaffen precies , in sommige reviews wordt zelfs over een klassieker in wording gesproken
* The Matrix Revolutions : er had een kwijlend personage genaamd Frogeye in moeten zitten , dan had het allemaal goed gekomen...
* Splinter Cell : Na het jaren links te laten liggen ben ik er nu aan verslaafd . Fuck Metal Gear Solid , Sam Fischer is DE man ! Origineelste en meest cinematische game dat ik ken...
* Mochten ze gladiatorenspelen terug invoeren (natuurlijk met live verslagen) , ik zou fan zijn en jullie ook allemaal , stiekem of niet !
* M'n boek over Alexander De Grote is bijna uit . Even met 40 000 man naar Perzië trekken om aan een Babylonisch leger ( 200 000 man sterk) te verkondigen : volledige overgave , of op uw bakkes (beknopte samenvatting) en het vervolgens nog doen ook ! Dan ben je een heerser , punt .
* McDonalds is den duvel , maar hun double cheese , I'm loving it !
* Zullen ze ooit een goede film over Spawn maken ? Ik hoop het , hij verdient het !

Hardcore Sunday

Shows op een zondag avond , het zal voor mij nooit wennen . Zeker niet als het gebeuren zich in een café als El Diablo afspeelt . Dit café is echt een kakafonie van kitsch , prul en andere foute metal-relikwiëen . En niet op een coole , nostalgische manier... Soit , de muziek dan maar

Homicide : Jonge , gretige honden uit wuustwezel waar mijn neef Dries de frontman van is . Homicide was nog maar aan hun tweede show begonnen en dat was ook wel te merken . Vooral de drummer vind ik absoluut geen meerwaarde voor deze band . Maar ondanks de wat rammelende performance en onzekere indruk hoorde ik wel degelijk een zekere speelvreugde en zelfs af en toe een origineel stukje tussen de standaard beatdown hardcore . Die gasten komen er wel denk ik ! Een Crawlspace-cover (don't get mad...get even !) maakt tuff guys (haha!) zoals ik ook heel gelukkig !

Lost In Silence : Ik heb ze beter gezien en over hun performance in Diablo kunnen we kort zijn : matig over de hele lijn . Het was bij momenten in mijn ogen wat doorraggen op automatische piloot . Als dan je cover ( wederom Crawlspace , maar ditmaal met predator) ook nog de mist ingaat... Spijtig , volgende keer beter mannen !

Point Of View : POV doet de laatste tijd veel shows en het is te zien ! Speelvreugde , zotte dives en publieksreactie alom . Bij momenten zijn er stukken waar ik minder goed kan volgen welke richting ze uitwillen , maar liever dit dan het zoveelste hardcore bandje dat dezelfde voorgekauwde kak uit loopt te brengen . The Truth van Bulldoze (naast New Breed van Sworn Enemy hun cover) blijft het hardste nummer ooit , meesterlijk door POV gebracht .

Pushed Too Far : Voor mij de grote verrassing van de avond ! Ik heb nooit hoog opgelopen met PTF , maar ere wie ere toekomt : dit was ongewoon vet ! Het was de eerste keer dat hun Old School Beatdown voor mij werkte . De gasten doen dan ook zoveel shows dat er zelfs tijd is voor grappen , grollen en zotte capriolen tijdens de nummers . Zo'n vorm van gekscheren binnen hardcore vind ik dan ook verademend . Geen gezeik over dit of dat , gewoon knallen en lachen . Wat niet wil zeggen dat Pushed Too Far niet ongelooflijk hard was . De term "nietsontziende hardcore" wordt tegenwoordig meer gebruikt dan me lief is , maar voor PTF gold het vanavond zeker wel . Hun cd The Anger (met artwork van niemand minder dan Mike Bukowski!) heb ik dan ook aangeschaft en is hier al ettelijke malen de revue gepasseerd . Ik heb een hernieuwd respect voor deze band gevonden en ben niet te trots dat toe te geven . "THERE ARE TOO MANY OF THOSE MOTHERFUCKERS IN SIGHT , ALLRIGHT , BEAT THOSE BITCHES ! "

Tony's back , mo'fo's !

Na een titantenstrijd met verscheidene computervirussen (nog steeds niet helemaal van de baan ) , is Tony back in business ! In de maanden van afwezigheid heb ik uiteraard niet stilgezeten . Op muzikaal en filmisch vlak zowel pareltjes als bagger ontdekt . Maar aangezien ik niet van mosterd na de maaltijd houd , zou het nogal achterlijk zijn om hier op terug te komen ( luiheid is de officieuze verklaring...) . Er is echter veel in de toekomst om naar uit te kijken ! Beginnende vanavond : Mastodon en Tool . Ik ben vooral benieuwd welke van deze kolossen de diepste indruk gaat achterlaten . Verder is het halsreikend uitkijken naar nieuw werk van Madball , The Game , Surge Of Fury ... Voor comic-fans staan er ook alweer hoogdagen voor de deur met aanstormende verfilmingen Spider-Man III , Ghost Rider , The Dark Knight , The Punisher II . Verder ben ik echt benieuwd naar The Prestige , The Fountain en Hannibal The Conqueror . Laat maar komen die handel !

" You fuck wit' me , you fuckin' wit' the best ! "

Superman Returns

"Let's watch it again !" Dat was mijn eerste reactie na afloop van Superman Returns . Wat een geweldige film ! Hij blaast andere verfilmingen zoals bv X-Men en Spider-Man (alhoewel zeker ook te genieten films) mijn inziens zo uit het water . Hij is misschien niet beter dan Batman Begins (in mijn ogen nog steeds de beste comic-verfilming allertijden) , maar zeker op hetzelfde niveau . De twee vergelijken is ook quasi onmogelijk . Batman Begins is een grauwe , donkere , knoertharde film en alhoewel Returns zeker ook een donker kantje heeft die de vorige luiken ontbeerden , is het een film met een positieve boodschap van hoop . Een geweldig gevoel in deze donkere tijden overigens . Superman is de Held der Helden en je weet gewoon dat hij hier is om de kutzooi die wij onszelf vaak aandoen te redden (hope I didn't spoil the movie for you , but what were you thinking ?) . En waarom niet ? Ik vond het eerlijk gezegd een verademing om eens zo'n feel-good movie te bekijken . Niet dat dit een of ander hippie-vehikel is geworden , het gaspedaal wordt uiteraard geregeld ingedrukt . Een zekere thumbs up trouwens voor de special effects afdeling ; nog nooit zag het er allemaal zo spectaculair uit , het dak moest er gewoon af voor deze film . Maar onder deze frontlinie van digitaal geweld zit meer en DAT is nu juist het mooie . Dit is een universeel verhaal over een Held , die toch strijdt met zijn gevoelens en verlangens en niet onfeilbaar is . Van mij mogen er gerust nog tig aantal vervolgen , euh , volgen . En VOORAL , de muziek (The Krypton Theme bij de openingszinnen van de film , direct gevolgd door het Superman Theme , beide van John Williams) in combinatie met de beelden , maakten een overweldigende indruk . Dus Cahier-jongens die volgende week ook gaan (I'm still in for a second round , HELL YEAH !) , onthoudt even m'n woorden en let op het begin van de film : het kippenvel stond tot aan m'n bilnaad . Sommige mensen zullen niet langs het concept 'blockbuster' geraken en dit voorgekauwde , lege bagger vinden ( ik zag ook wel enkele melige foutjes) , maar voor mij was Superman Returns meer dan geslaagd . Merci Bryan Singer en Brandon Routh en ga nu maar snel aan een vervolg werken : BRING IT ON !

Batman : The Animated Series

Twee weken geleden heb ik de aankoop van de eeuw gedaan : twee volledige seizoenen (56 aflveringen , 8 dvd's) van de met Emmy's overladen serie Batman : The Animated Series , voor het schamele bedrag van 16 euro . De serie werd door Warner Bros in opdracht gegeven , ter promotie van Batman Forever . Het unieke is dat het een echt donkere , bijna lugubere sfeer heeft . Het speelt zich zo goed als volledig 's nachts af en Gotham wordt erin afgebeeld als een donkere broeihaard van verderf waarin The Dark Knight constant moet vechten tegen de bierkaai . Bekijk de intro maar eens : http://www.youtube.com/watch?v=lEx9r5enZsk . Er valt weinig te lachen en zo MOET Batman ook zijn . Adam West en de verschrikkelijke vehikels van Joel Schumacher (may you burn in hell !) zijn ver te zoeken , EN TERECHT . Ik weet nog dat ik de serie voor het eerst volgde op VT4 toen ik zo'n 10 jaar oud was . Toen reeds was ik een zware Batman-adept , dankzij mijn vader , die nog steeds met plezier naar Burton's Batman '89 en Return kijkt (met Jack Nicholson als The Joker , who can blame him ?) . Deze Animated Series maakte dan ook een geweldige indruk op mij . Voordien was mijn expertise Ovide en Zn Vrienden , Samson & Gert en de Snorkels (allemaal geweldig hoor , ik ga hier niet met modder gooien) en opeens was Mijn Held daar in een donkere , geweldadige tekenfilm wereld , waar hij thuishoorde . Het herleven van de geweldige verhalen en intriges is dan ook een geweldige ervaring . Ik ben momenteel aan Seizoen 2 begonnen en Gotham wordt er alleen maar grauwer op , terwijl Batman nog dreigender overkomt (the man doesn't joke around) . Goed zo ! Bijgevoegde afbeelding is Two-Face : de , uiteraard schizofrene , samentrekking van officier van justitie Harvey Dent en zijn kwade alter-ego Big Bad Harv . Zaten er zo maar meer individuen in de Cahier (nee Vie , gij ni !) !

" Let me make myself clear. There's no room for a Batgirl in Gotham. "

Deze week...

omdat opsommen gewoon leuk is :

- Looksaus tegen de grond keilen in de GB
- Blonde Leffe om half 6 in de morgen
- Superman , Superman , Superman , Superman
- Did I mention Superman ?
- Hi ha papegaai , onze papegaai is high ?
- Mensen die chips vuiligheid (je weet wel , die specerijen die aan uw kolenscheppers blijven kleven) aan hun behaarde benen afkuisen : GEWELDIG
- Batman : The Animated Series : een BOEM !
- den dikke 9 is naar huis , gedaan met lachen , sluit voor mijn part de boeken maar
- Did I mention Superman ?

Is it a bird ? Is it a plane ?

Op 12 juli is het (EINDELIJK !) zover : Superman Returns . Ik ben momenteel ongeduldig als een klein kind (comicbook nerds hebben die vervelende eigenschap wel eens meer) . Dit is dus het uitgesproken moment om eens even voor het nageslacht vast te leggen wat het hele concept Superman voor mij betekent . De films met Christopher Reeves (R.I.P) en de talloze andere tv- en animatieseries van The Man of Steel varieerden van "wel ok" tot "verschrikkelijk slechte bagger" . Maar deze media konden vooral nooit echt Superman naar voor schuiven wat hij in de comics is : een moderne Christus . Niet op een melige , prekerige manier , maar gewoon als een boodschapper van Hoop en Redding om het zo te zeggen . De gelijkenis tussen De Bebaarde Redder op Zijn Sandalen en The Man of Steel zijn ook niet helemaal uit het niets gegrepen : beide komen "vanuit de hemel" , gezonden door hun vader , om de mensheid te redden van zichzelf . Maar terugkomen op Superman Returns nu . Ik heb er al enkele reviews op nagelezen ( http://comics.ign.com/articles/714/714531p1.html bv) en daarin wordt eigenlijk heel positief gereageerd op deze film , omdat hij juist heel trouw zou blijven aan de comics . Nog eventjes (altijd een beetje bang) afwachten dus . Check trouwens de bijgevoegde afbeelding maar eens goed , de realistische (maar ook heel symbolische) stijl van Alex Ross is echt adembenemend te noemen (Thx Monster !) . De flakkerende cape en de geklemde vuisten die toch niet als agressief overkomen , maar eerder een nobele , standvastige pose uitdrukken . Gewoon een perfecte momentopname van alles wat Superman is .

"They can be a great people Kal-El , they wish to be. They only lack the light to show the way. For this reason above all their capacity for good, I have sent them you... my only son."

Ik hou van comics !

Cinderella Man

Deze film van Ron Howard (monday , tuesday , happy days) gaat over de Iers-Amerikaanse bokser James Braddock , bijgenaamd Cinderella Man en zijn strijd tegen zowel armoede als zijn nakende 'fin de carrière' . De film speelt zich af in ten tijde van de grote Depressie in de VS . Mensen moeten elke dag aanschuiven voor een job aan de dokken , elektriciteit en verwarming worden aan de lopende band afgesneden , mensen storten zich in de drank . Miserie alom dus . En het is vanuit dit gevoel van onmacht dat Cinderella Man zijn grootste kracht put . Mensen houden van 'symbolen' en Russel Crowe weet James Braddock op zo'n charismatische wijze neer te zetten dat je wel sympathie voor de arme man moet voelen (tenzij je een ijskast bent misschien) . Die eeuwige bron van verhalen over mensen die weigerden hun lot te omarmen , maar tegen beter weten in blijven ploeteren , blijft ons intrigeren . Natuurlijk trekt een film als deze geregeld de kaart van 'het sentiment' en Ron Howard is ook de man om geregeld echt te zoeken naar tearjerking moments . Maar als je een man als Russel Crowe hebt om je film te dragen (gesteund door de meer dan behoorlijke Renée Zellweger en de fantastische Paul Giamatti en Craig Bierko als respectievelijk Jimmy's trainer/manager/vriend en tegenstander) komt het nooit goedkoop over . Crowe is iemand volgens het principe 'love it or leave it' , maar dat hij zuiver acteertalent te over heeft , staat zeker buiten kijf . De fotografie is vergelijkbaar met films als Road To Perdition bv . Heel stijlvol , scherp en subtiel . Tenslotte is Cinderella Man voorzien van een van de betere soundtracks die ik in jaren heb gehoord , afgeleverd door Thomas Newman . Cinderella Man zal misschien niet de status verwerven van andere boksfilms als Rocky en Raging Bull , maar staat volgens mij wel terecht in de top 250 op imdb .

quote :
You think you're telling me something? Like, what, boxing is dangerous, something like that? You don't think working triple shifts and at night on a scaffold isn't just as likely to get a man killed? What about all those guys who died last week living in cardboard shacks to save on rent money just to feed their family, 'cause guys like you have not quite figured out a way yet to make money off of watching that guy die? But in my profession - and it is my profession - I'm a little more fortunate.

06 06 06

Heel de dag mensen willens nillens van alles over Slayer vertellen (en wijsmaken) . Heel de dag Slayer draaien (ook al neuriënd in de GB , mijn "vaste" werkstek) . Kerry King imiteren . Zotte Slayer-fans (Je kent het type wel , de nutcases) imiteren . Het nieuwe nummer cool vinden . Erachter komen dat er nog zoveel is van die band dat ik nog moet checken . Gelijk op zoek gaan naar m'n cd's van Cradle Of Filth , Machine Head , Metallica , Cannibal Corpse , Drowning und so weiter . Metal zal hier welig tieren de komende dagen !

zot dagske !

Monday Easy Monday

alhoewel ik U2 muzikaal altijd wel een zeer behoorlijke band heb gevonden , heb ik nooit echt liggen dwepen met meneer Bono (die audiënties bij de paus en het eeuwige gepreek , echt rock & roll is het toch allemaal niet) . Maar heel , HEEL af en toe slaat hij toch echt spijkers met koppen . Zoals in deze live-uitvoering van Sunday Bloody Sunday die ik zonet aan het luisteren was :

"Let me tell you something. I have had enough of Irish-Americans who haven't been back to 'their country' in twenty or thirty years come up to me and talk about 'the resistance', 'the revolution' back home and the 'glory' of the revolution and the glory of 'dying' for the revolution. Fuck the revolution! They don't talk about the glory of KILLING for the revolution! What's the glory in taking a man from his bed and gunning him down in front of his wife and children? Where's the glory in that? Where's the glory in bombing a Remembrance Day parade of old age pensioners, their medals taken out and polished up for the day? Where's the glory in that? To leave them dying or crippled for life or dead under the rubble of the revolution, that the majority of the people in my country don't want? NO MORE!"

touché...

Tool - 10 000 Days

Als eerste echte blogpost heb ik besloten de nieuwe van Tool even onder de loep te nemen . Ik ben een muziekliefhebber , meer dan -kenner , deze review is dus niets meer dan wat subjectief gedachtegoed . De gedachte die mij overviel bij het horen van de eerste noten was : Lateralus Vol. II . En na enkele luisterbeurten denk ik er eigenlijk nog steeds zo over . Maar of dit een slechte zaak is ? Ik zit met deze cd namelijk even vrolijk mee te nodden en luchtgitaren als bij Lateralus... Ik vind zelfs dat de band op sommige momenten nog strakker , harder en tergelijk melodieuzer klinkt als op voorgaande langspeler . Maynard weet bij mij met zijn zowel krachtige als breekbare stem geregeld een zeer gevoelige snaar te raken . Sommige lyrics in combinatie met de pure kracht van de muziek op de achtergrond ( zoals bv : Cause I need to watch things die /From a distance /Vicariously, I live while the whole world dies /You all need it too - don't lie./ ) lieten mij niet onberoerd . Het enige punt van kritiek dat ik op dit moment heb is dat de plaat halverwege een beetje begint in te kakken . Dit kan echter ook komen omdat een plaat als 10 000 Days nooit een makkelijke brok is om in 1 keer te verorberen en het eerste deel reeds veel van mijn aandacht heeft geëisd . Meerdere draaibeurten zullen zoals altijd raad brengen . Maar alles opgeteld heeft Tool weer een kraker om u tegen te zeggen afgeleverd . Tel daarbij een van de beste packaging concepten (the goggles , the holograms !!!) die ik ooit gezien heb en een meer dan perfecte productie bij op en je hebt een aanrader voor elke ruimdenkende metal/rock-liefhebber .

And so it is...

Ik heb dus eindelijk ook m'n eigen blog . Wordt dit een succes of een projectje dat langzaam zal doodbloeden ? Time will tell I guess... Het plan is hier een beetje vanalles op te proberen : filmrecensies (van sketchy bagger tot meesterwerken) , muziek , comics en persoonlijke beslommeringen over alles en niets . Let the games begin !