alhoewel ik U2 muzikaal altijd wel een zeer behoorlijke band heb gevonden , heb ik nooit echt liggen dwepen met meneer Bono (die audiënties bij de paus en het eeuwige gepreek , echt rock & roll is het toch allemaal niet) . Maar heel , HEEL af en toe slaat hij toch echt spijkers met koppen . Zoals in deze live-uitvoering van Sunday Bloody Sunday die ik zonet aan het luisteren was :
"Let me tell you something. I have had enough of Irish-Americans who haven't been back to 'their country' in twenty or thirty years come up to me and talk about 'the resistance', 'the revolution' back home and the 'glory' of the revolution and the glory of 'dying' for the revolution. Fuck the revolution! They don't talk about the glory of KILLING for the revolution! What's the glory in taking a man from his bed and gunning him down in front of his wife and children? Where's the glory in that? Where's the glory in bombing a Remembrance Day parade of old age pensioners, their medals taken out and polished up for the day? Where's the glory in that? To leave them dying or crippled for life or dead under the rubble of the revolution, that the majority of the people in my country don't want? NO MORE!"
touché...
maandag, juni 05, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Wijze woorden, uiteraard, maar toch ook weer een hoop gepreek...
Een reactie posten