Naar aanleiding van Rocky Balboa , een film die nu in de zalen loopt , wou ik het origineel nog eens bekijken . Nu zag ik vorige week dat hij bij de P zat . Voor dat geld kon ik hem niet eens huren (én het was ook een mooi excuus om de P te kopen !) , dus meenemen dacht ik . Het verhaal kent iedereen wel . Rocky Balboa is een straatjongen van Philadelphia die ooit een beloftevol bokser was , maar nooit echt doorbrak . Plots krijgt hij toch een kans , wanneer de tegenstander van wereldkampioen zwaargewichten Apollo Creed het laat afweten . De film volgt Rocky tijdens zijn opmars naar de wedstrijd en de zoektocht naar zichzelf .
Ik zal het maar direct toegeven : ik hou van Rocky . Natuurlijk is het een campy film . Natuurlijk zijn alle sequels waardeloze prul . Natuurlijk is Sylvester Stallone geen de Niro . Maar dit is wel ZIJN film . Een metafoor voor zijn strijd om het te maken in Hollywood . Hij doet zo zijn stinkende best om als een acteur "over te komen" , dat deze film een aandoenlijke tederheid uitstraalt . Vooral wanneer Rocky begint te twijfelen aan zichzelf kreeg ik het bij momenten toch echt moeilijk . Houden we niet allemaal van mensen die niet opgeven ? Die tegen alle realiteit blijven ploeteren voor iets waar ze in geloven , zelfs als wankelt dat geloof bij momenten . Ik kijk nu nog meer uit naar Rocky Balboa . Het kan me niet schelen dat mensen dit tweederangs-cinema vinden . Ik zal altijd een zwak voor Rocky hebben . It ain't over till it's over . Damn straight !
Ah come on, Adrian, it's true. I was nobody. But that don't matter either, you know? 'Cause I was thinkin', it really don't matter if I lose this fight. It really don't matter if this guy opens my head, either. 'Cause all I wanna do is go the distance. Nobody's ever gone the distance with Creed, and if I can go that distance, you see, and that bell rings and I'm still standin', I'm gonna know for the first time in my life, see, that I weren't just another bum from the neighborhood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten